Monist Hukukun Ne Demek Olduğu

Monist hukuk, yargısal kararların çoğu ülkede mevcut olan bir tür hukuktur. Monist yaklaşım, hukukun bir ülkede mevcut olan tek çeşit hukuk olduğunu varsayar. Tek tip hukuk, tek bir kaynak tarafından verilen hukuktur. Bir ülkede mevcut olan tek tip hukuk, ülkenin bağlayıcı hukukudur.

Monist hukukun kökeni, Roma Hukuku’nun 16. yüzyılda kodifikasyonuna dayanır. O zamandan beri, monist yaklaşımın popülerliği gün geçtikçe artmıştır. İtalya ve Almanya, monist hukuk sistemlerini kullanmak için öncülük etmiştir. Son zamanlarda, Avrupa Birliği ayrıca monist hukuk sisteminin kullanımını önermiştir.

Monist yaklaşım, yargısal kararların ülkenin hukukunun üstünlüğünün kabul edilmesini gerektirir. Bu, ülkede yönetimin ve yasaların uymasını gerektirir. Monist hukuk yaklaşımına göre, yargısal kararlar, ülke hukuku tarafından verilen kararlardan daha üstün değildir.

Monist yaklaşım, hukuki otoriteyi tek bir kaynağa hapsetmeyi amaçlar. Hukuki otorite, tek bir kaynak tarafından verilen kararların arkasındaki hukukudur. Ancak, bu yaklaşımın ciddi sıkıntıları vardır. Örneğin, ülkede mevcut olan hukuk, diğer ülkelerin hukukuyla çatışabilir.

Ayrıca, monist hukuk sistemi, ülkedeki mevcut hukukun ötesinde ülke dışındaki tüm hukuk kaynaklarının reddedilmesini gerektirebilir. Bu da yargısal kararlarda ayrıcalıkların ortaya çıkmasına neden olabilir. Sonuç olarak, monist hukuk sistemi, ülkelerin kendilerine özgü hukuk düzenlemelerinin ötesinde çok az esneklik sağlamaktadır.

Monist yaklaşım, ülkelerin hukukunu korumak için kullanılabilir. Ancak, bu yaklaşımın çok sıkıntılı sonuçları vardır. Ülkeler, ülke dışındaki hukuk kaynaklarının yargısal kararlara katılımının reddedilmesini gerektirebilir. Sonuç olarak, ülkelerin kendilerine özgü hukuk düzenlemelerinin ötesinde çok az esneklik sağlar.